Capitulo 22

* Francesca *

Nasze śmiechy i chichy ucichły, a ja wybiegłam z kuchni, wprost do salonu.
Stała tam moja mama z wielką torbą zakupów w dłoni. Kiedy mnie ujrzała, oczy prawie wyskoczyły jej z orbit, a ja dopiero zdałam sobie sprawę, że jestem upaprana, od stóp do głów w mące i zachichotałam.
- Co tu się stało?- odłożyła zakupy na podłogę i podeszła do mnie.
- Robiliśmy pizze.- zaśmiałam się. - Coś nam nie wyszło. - znowu zachichotałam, na myśl, o bitwie na mące, z moim księciem.
- Robiliśmy?- zapytała, podkreślając.
- Tak.- przytaknęłam.- Diego!- krzyknęłam w stronę kuchni, z której wyszedł mój chłopak, w takim stanie, jak ja.
Mama ponownie wytrzeszczyła oczy.
- Dzień dobry. - powiedział, stawiając obok mnie, próbując być poważnym, ale tak na serio, ledwo powstrzymywał się od wybuchnięcia śmiechem.
Kobieta patrzyła na nas, z poważną miną, więc przez moment, już nie miałam ochoty na śmianie się... Przestraszyłam się, że wybuchnie, tak jak ojciec i zakaże mi spotykania się z Diego, za to jak się zachowaliśmy.
Popatrzyła to na mnie, to na Hiszpana i sama zaczęła się śmiać.
My spojrzeliśmy na siebie i również zachichraliśmy się.
- Robiliście pizze, powiadasz?- mówiła dalej się śmiejąc.
- No...
- Lepiej nie zaglądam do kuchni. - uspokoiła się lekko.- Dzień dobry.- uśmiechnęła się do mojego chłopaka i podała mu dłoń. - Jestem Juliet, mama Fran. - zaśmiała się.
- Miło mi panią poznać.- Diego też podał jej, całą panią od mąki, dłoń.
- No mi też miło cię w końcu poznać.
- Możemy dokończyć pizzę?- zapytałam, ujmując rekę chłopaka i cigąnąc go do kuchni.
- Może posprzątajmy?- zaśmiał się.
- Może to i dobry pomysł.
Mama do pomieszczenia weszła za nami, i aż złapała się drzwi, jak zobaczyła co się wydarzyło.
- Posprzątamy.- stwierdziliśmy razem, patrząc na jej przerażoną miną, po czym znowu się zaśmialiśmy.
- Pomogę wam.- westchnęła.- Albo wiecie co? Wy sprzątajcie, a ja to dokończę, hym?- wskazała na ciasto.
- Ok.- wzruszyliśmy ramionami i zaczęliśmy sprzątać.
Uwinęliśmy się dosyć szybko, a potem razem udekorowaliśmy danie i podaliśmy na stół.
- Zjesz z nami, co?- zapytałam mamy, siadają do stołu.
- A mogę?- zmarszczyła brwi.
- Oczywiście, że tak.- powiedziałam, patrzą na mojego chłopaka, który tylko puścił mi oczko. - Siadaj.- uśmiechnęłam się.
Mama zajęła miejsce, więc i my zrobiliśmy to samo.
- To...-zaczęła spoglądając na mojego chłopaka. -Fran wspominała, że ukończyłeś Studio... A teraz jesteś w zespole. - stwierdziła. - Waszą najnowszą piosenkę słyszałam dzisiaj w radiu, w restauracji,  5 razy. - zaśmiała się,  a Diego razem z nią.
- Tak teraz jestem w zespole. - uśmiechnął się. -Jest nas w nim 6 i wszyscy to moi koledzy poznań w Studiu.-sprostował.
- No a jak byś nie był w zespole, to czymś bym się chciał zająć?
- hym...-chłopak się zamyślił. - Jak zapisywane się do szkoły te 3 lata temu i kiedy się do niej dostałem, to już wiedziałem, że mija kariera, związana będzie z muzyką... Zespół był fajna sprawą,  więc z przyjaciółmi założyliśmy go i wystąpili my na jednym z przedstawień  w szkole, a potem zainteresował się nami Umix i zapytali czy nie chcemy z nimi współpracować, jako profesjonalny zespół.  My się zgodziliśmy no i tak mamy All for you... A wracając, to myślę, ze tak czy siak byłaby to muzyka...
Moja mama popatrzyła na nas z uśmiechem.
- Macie wspólną pasję. To cudowne.- zachichotała.- Waszą największa miłością, jest muzyka.
- Moja pasja, jest na drugim miejscu, w największych miłościach.- zaśmiał się Hiszpan i popatrzyła się na mnie. Spłynęłam rumieńcem.
Zerknęłam na mamę, która patrzyła na nas z maślanymi oczkami.
- Jakie romantyczne.- zaśmiała się.
- Jak oceniasz nasza pizzę?- spytałam, patrząc na kobietę.
- Jest pyszna.- wzięła ogromnego gryza. - Ym... Diego.- powiedziała przełykając kawałek.- A twoi rodzice? Kim są?
- Nauczycielami.
- Poznali się  pracy?- uśmiechnęła się.
- Nie. Mama uczy Hiszpańskiego w podstawówce, a tata jest nauczycielem tańca, w Studio.
- Jego tata cię uczy?- mama zaśmiała się, podnosząc brwi.
- Tak.- zachichotałam.
- hyyyyy...- powiedziała spoglądając na zegar.- Diego miło było poznać i fajnie się gadało...- mówiła pospiesznie, a ja gromiłam ją wzrokiem, za to, ze chce wywalić MOJEGO CHŁOPAKA.- ale mój mąż wraca, za parę minut...
- O kurczę.- ja też wstawaj.- Wybacz skarbie, ale lepiej nie doprowadzać cię do konfrontacji z ojcem.- Diego wstał z krzesła.- Odprowadziłabym cię, ale mam zakaz wychodzenia z domu, przecież wiesz?
- Nie przejmuj się.- uśmiechnął się do mnie i pogładził mój policzek.- Pomogę wam sprzątać.
- Nie! - zaprzeczyłam.- Bo jeszcze się z nim spotkasz.- zaśmiałam się.
- Ok.- On też się zachichrał.- Bardzo miło było panią poznać.- uśmiechnął się i pocałował mamę w polik.
- Mi ciebie też.- uśmiechnęła się do niego.
- Pa kochanie. - podszedł do mnie i musnął mój policzek.
- Do jutra, kotek.
Diego wyszedł z domu, a ja podeszłam do stołu i zaczęłam zbierać naczynia.
- Dziękuje.- powiedziałam do rodzicielki, wchodząc do kuchni.
- Za co?
- Za to, źe byłaś dla niego miła, no i w ogóle.
- Nie ma sprawy...
- A co o nim myślisz? - zapytałam niepewnie.
- To bardzo miły chłopczyk.- zaśmiała się, a ja pokiwałam głową.- Widać, ze cię kocha, a to jest najważniejsze. Poza tym... Nie jest taki zły, jak tata myśli i jak by się można spodziewać. Jest serio fajnym chłopakiem.
- Cieszę się... Czyli, że c...? Polubiłaś go?
- Nie zdążyłam go nawet poznać, ale serio mi się spodobał swoim sposobem odpowiadania, zachowania, tego jak się odnosił do ciebie i do mnie... Dobrze wychowany i widać, że kocha to co robi, i że bardzo kocha cię.
- Wiem, że kocha muzykę, i ze mnie również...- zaśmiałam się.
- Wróciłem!- powiedział tata, wchodząc do środka, kiedy skończyłam wkładając do zmywarki, ostatnie talerze.
- Cześć tato.- pocałowałam go w policzek. Mimo tego, że jestem nadal naburmuszona, a on wciąż nie chce, żebym spotykała się z Diego, humor mi dziś dopisuje.
- Cześć.- zdziwił się.
Pobiegłam na górę, bez żadnych wyjaśnień mojego zachowania i zabrałam komórkę, po czym napisałam do chłopaka.

" Ciesz się, ze wyszedłeś, bo już tata w domu jest ;D

PS. Mi mama cię polubiła ;* "

" Uffff ULGA. Ja już jestem w domu i właśnie sobie myślałem o mojej królewnie. TAK TO TY NIĄ JESTEŚ ;D
PS. Też ją polubiłem i cieszę się, ze chociaż ona HAHAHAH "

" Oj kochanie, jak tata cię pozna, to od razu cię polubi, zobaczysz, ale musi zmienić jeszcze nastawienie... "

Pisaliśmy jeszcze dość długo, a potem poszłam do łazienki i położyłam się spać.

*Federico*

Wstałem dzisiaj dość wcześnie, bo oczywiście mam próbę.
Jakoś ledwo, wygramoliłem się z łóżka. Wykonałem poranne czynności i zjadłem śniadanie, po czym wyszedłem z domu.
Jak zwykle gorące Buenos Aires...
- Cześć.- usłyszałem niepewny głos Ludmiły, więc spojrzałem na nią, bo właśnie do mnie podeszła.
- yyyyy- zdziwiłem się.- Hejka...- powiedziałem w końcu, a ta się zaśmiała.
- Dziwi cię, że się do ciebie odezwałam, a sam mnie ostatnio przeprosiłeś?- podniosła brwi.- Ok... do rzeczy.- odchrząknęła i zaczęła byś SUPER NOVĄ... - ja może również chciałbym cię przeprosić... Nie wszystko co powiedziałam, było fair i do końca z moich rozmyśleń...
- Ok.- zaśmiałem się, bo już zaczynała gubić się we własnych słowach. - Fajnie, że przeprosiłaś... To...miłe?
- Pytasz?- zmarszczyła czoło.
- Stwierdzam.- zaśmiałem się, a ona tez.
- Ok... Ja ym...- zmieszała się.- Muszę iść na zajęcia, więc pa.- rzuciła i poszła w swoją stronę.
Ja również poszedłem dalej...
To było dziwne. Ferro mnie przeprosiła?!
No c prawda ja ją też wcześniej przerosiłem, ale ona?! SZOK!
- Hej Fede.- z zamyśleń wyrwał mnie Leon.
- Hej.- powiedziałem.
- Posłuchałem twojej rady i zapytałem Violę o tą wymarzoną randkę.
- Super.- podparłem.
- Ależ ona była zazdrosna.- zaśmiał się.- Już nie mogę się doczekać jak ją tam wezmę...- rozmarzył się...- FEDERICO!?
- Co?!
- O czym tak rozmyślasz?
- Widziałem się z Ferro.
- Znowu się pokłóciliście?- westchnął.
- Nie... Przeprosiła mnie.
- ŻARTUJESZ?!- Wytrzeszczył ozy.- LOL!
- No... Ja ją też, ale to dziwne...
- Bardzo...

*Diego*

- Już jesteś?- tata zmarszczył brwi, kiedy zobaczył mnie.
- Próba była dzisiaj krótsza. - odparłem siadając na fotelu.- Wy też już wróciliście?
- Tak.- odpowiedziała mi moja rodzicielka i zaczęła szukać czegoś w TV.
- Ostatnią lekcję miałem z klasą pierwszą. Z twoją jedną znajomą Camillą i twoją dziewczyną, Francescą.
- Wiem, jak ma na imię moja dziewczyna, dzięki..
- Nadal jesteś zły za wczoraj?
- Jak mogłeś, powiedzieć o tej " grze wstępnej"?- wydarłem się.- I TO PRZY FRAN?!
- Oj daj spokój.- machnął dłonią.
- TATO! Jestem z nią, nawet nie od tygodnia. A ty już?!
- Ty...- wskazał na mnie.- urodziłeś się 9 miesięcy po naszej pierwszej randce.- wskazał na siebie i na mamę, ze śmiechem, a ona popatrzyła na niego ze zdziwieniem. Ja tez byłem w szoku.
- Co ty pierniczysz?
- No co? Chcesz mi powiedzieć, ze ty i Fran jeszcze nie...?
- NIE!
- Aha... - zaczął się śmiać.
- Wedłóg mnie tydzień, to jest za szybko.
- Przecież ja żartuje.- zaśmiał się.- Byłem z twoją matką 2 lata i dopiero zaczęliśmy.
- Ile?- znowu się zdziwiłem.
- No dwa lata.- wzruszył ramionami.
- A to to już za długo.
- Co?!
- DWA LATA?! Ok tydzień to krótko, ale dwa lata?
- Dziecko...- powiedział z westchnieniem.- Przecież ona jest młoda... Ma 16 lat i mogę się założyć, że jeszcze tego nie robiła.- mówił całkiem poważnie. - Nie spiesz się.
- Tato...
- Nie! Nie przerywaj mi. Diego ja wiem, ze ty miałeś dziewczyn pełno... Z jednymi byłeś miesiąc z innymi 5, a jeszcze z innymi nawet nie parę tygodni... Że z niektórymi wylądowałeś w łóżku, też podejrzewam. Wiem, ze pewnie to dla ciebie jest już rzeczą normalną w związku, ale ona...?
- Jakoś przy innych dziewczynach nie mówiłeś tego.- zmarszczyłem brwi.
- Bo na żadną inna dziewczynę, z którą chodziłeś, nie patrzyłeś z takim uczuciem, które widać na kilometr, jak na nią, rozumiesz? Dlatego i to mówię.
- Nie rozumiem.
- Nie udawaj... Czy kochałeś jakąś z tamtych dziewcząt? Zauroczenie, przelotne uczucie? Widzę przecież, że Francesce kochasz.
- Jasne, ze ją kocham.
- A te inne?

- Masz rację, ze nie powinienem za szybko zaczynać z Francescą i ja to wiem.- uśmiechnąłem się.- Dzięki za troskę.- wstałem i podszedłem do schodów i poszedłem na górę...
Tata ma rację... Oj byłem głupi... Fakt, że robiłem to nie raz... Prawda, że chciałbym zrobić to z Fran, chociażby teraz na dywanie... Ale wiem, ze jestem jej pierwszym chłopakiem, a c dopiero te sprawy... T za szybko...
Westchnąłem i poszedłem do łazienki, gdzie wykonałem wieczorne czynności i poszedłem spać.




No i jest 22...
Sorka, ze dopiero dziś i tak późno,a le wcześniej nie dałam rady...
Wiecie czasem coś mam do załatwienia i nie mogę napisać rozdziału...
Wybaczcie...
BUZIAKI ;*************